LIMONCELLO DI POLINA

ΤΟ LIMONCELLO EINAI ΕΝΑ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΟ ΠΟΤΟ ΜΕ ΛΕΜΟΝΙΑ...ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΡΟΣΙΣΤΙΚΟ,ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ,ΠΟΥ ΣΕ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΟΥ AMALFI ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ......

Aν με ρωτήσεις που θέλω να ταξιδέψω ξανά, θα σου δείξω στο χάρτη εναν κόλπο της Ιταλίας με μικρά πολύχρωμα χωριά που τσαλαβουτούν μέσα στο μπλε της θάλασσας του Salerno.

Από αυτό το τόπο λάτρεψα τα πάντα,il tutti,...αλλά με μέθυσε κυριολεκτικά και μεταφορικά ένα λικέρ.

Λεμόνια ωριμάζουν μέσα σε οινόπνευμα υψηλού βαθμού και ενώνονται με μυστικές αναλογίες ζάχαρης και νερού.Στα μάτια μου η διαδικασία μεταμόρφωσης της άχρωμης αλκοόλης σε ποτό αιθέραιων ελαίων λεμονιάς απαιτούσε και κάτι άλλο..ΜΕΡΑΚΙ...

Η εικόνα μένει χαραγμένη στη μνήμη.Ιταλίδες με ένα σωρό λέξεις να ανεβαίνουν στο στόμα τους,λεμόνια λαμπερά και μυρωδάτα να ξεφλουδίζονται κάτω απο τον ήλιο και καφές σε μικρά πολύχρωμα φλυτζανάκια που κρυφοακούνε τα νέα της ημέρας...Το βράδυ οι ίδιες Ιταλίδες,φορώντας ψηλά φασαριόζικα τακούνια,παρελαύνουν στα στενά δρομάκια και μεθούν με το limoncello....Οι τουρίστες τις ερωτεύονται και ρωτούν να μάθουν την ιστορία αυτού του ποτού που σου δίνει μια ακόμα αίσθηση....

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Από τις αρχές, κιόλας, του 17ου αι. ένα γλυκό και δυνατό ποτό με το όνομα «ροσόλι» έμελλε να γίνει ο πρόγονος του γνωστού μας σήμερα «λιμοντσέλο».
Εκείνο ήταν ένα μίγμα από αλεσμένα καρυκεύματα, αλκοόλ, λουλούδια και φρούτα που έπαιζαν στα δάχτυλα κυρίως οι αγρότες της Νάπολης. Το «ροσόλι» δεν άργησε να γίνει το αγαπημένο ποτό των Ιταλών και να διαδοθεί με θέρμη -και ό,τι άλλο συνεπαγόταν η γλυκιά άρα και αόρατη στην αρχή κατανάλωση του αλκοόλ- κυρίως μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.Λόγω της μεγάλης έλλειψης αλκοολούχων ποτών οι αυτοσχεδιασμοί στην ιταλική ύπαιθρο έδιναν κι έπαιρναν. Αξιοσημείωτη ιστορικά ήταν η συμβουλή των καλογριών της μονής Santa Rosa Conca του dei Marini που έφτιαχναν ένα πιάτο από ζύμη λεμονιών, το λεγόμενο «Sfogliatella Santa Rosa».